Na frontonie uczelni jest łacińska inskrypcja "Litteris et artibus" ("Naukom i sztukom") określająca cel Politechniki Lwowskiej, nazywanej "Matką polskich politechnik".
Gmach od początku swojego istnienia (1877 r.) był koloru czerwonego od zawartych w tynku tysiącach kurzych jaj. Niedawno został przemalowany na obowiązowy dla ukraińskich uniwersytetów kolor żółty.

Żelbetowy mostek zaprojektowany przez prof. Adama Kuryłłę - przejście po nim jest obowiązkowym elementem immatrykulacji studentów PLw.

W holu na parterze po prawej stronie znajduje się popiersie prof. Juliana Zachariewicza, znakomitego inżyniera architekta, pierwszego rektora Szkoły Politechnicznej we Lwowie i autora projektu gmachu głównego oraz wielu gmachów we Lwowie.
Pod nim inskrypcja: "Grono profesorów swojemu koledze", poniżej druga: "Uczniowie swojemu mistrzowi".

Westybul i piękna klatka schodowa prowadząca do auli znajdującej się na piętrze gmachu.

Aula z 11 obrazami symbolizującymi rozwój postępu technicznego ludzkości.
Opis z wyjaśnieniem ich symboliki jest na stronie http://www.wsp.krakow.pl/apismo/nr10/kultura.html

Tablica z nazwiskami doktorów honoris causa Politechniki. Zawiera ona nieścisłości, więc podaje poniżej informacje zaczerpnięte z książki "Politechnika Lwowska 1844-1945" pod red. Zbysława Popławskiego

DOKTORZY RERUM TECHNICARUM  HONORIS CAUSA POLITECHNIKI LWOWSKIEJ Wręczanie dyplomów doktora honoris causa rozpoczęto od 1912 r., przy czym do 1918 r. wyłącznie Polakom. Otrzymali je: Maria Skłodowska-Curie (1912), Jan Nepomucen Franke (1912), Julian Niedżwiedzki (1912), Kazimierz Obrębowicz (organizator Politechniki Warszawskiej) (1912), August Witkowski (1912), Ferdynand Foch (marszałek Francji i głównodowodzący wojsk alianckich I wojny) (11.V.1922 r.) Józef Dziekoński (warszawski architekt) (1919), Karol Skibiński (emerytowany profesor PLw) (1921), Ignacy Mościcki (profesor PLw) (1922), Roman Ingarden (wybitny lwowski inżynier wodny za generalny plan regulacji Wisły) (1925), Feliks Kucharzewski (historyk techniki) (1925), Andrzej Kędzior (senator) (1925), Aleksanedr Wasiutyński (profesor kolejnictwa w Warszawie) (1925), Tadeusz Fiedler (przechodzący na emeryturę profesor PLw) (1929), Stanisław Bełżecki (profesor mechaniki teoretycznej Politechniki Warszawskie) (1930), Rudolf Modrzejewski (Ralph Modjeski) (wybitny budowniczy mostów i linii kolejowych w Stanach Zjednoczonych) (1930), Paul Séjourné (francuski profesor z Ecole Nationale des Ponts et Chaussees w Paryżu) (1930), Nils Hanson (szwedzki genetyk ze Sztokholmu) (1931), Kazimierz Bartel (profesor PLw) (1935), Zdzisław Rauscher (dyrektor Głównego Urzędu Miar w Warszawie) (1936), Tadeusz Stryjeński (krakowski architekt) (1939)

PROFESOROWIE HONOROWI POLITECHNIKI LWOWSKIEJ Od roku 1908 poczęło kolegium profesorskie nadawać (tylko jednogłośnie) godność profesora honorowego. Otrzymali ją: Julian Niedźwiedzki (1908), Karol Skibiński (1921), Jerzy Michalski(1921), Placyd Dziwiński (1925), Maksymilian Thullie (1925), Tadeusz Wiśniowski (1925). Ignacy Mościcki (1926), Tadeusz Fiedler (1929), Karol Malsburg (1931), Wawrzyniec Teisseyre (1935), Julian Fabiański (1936) r., Edwin Hauswald (1939)