Jan Tobiasz Augustynowicz urodził się 24 listopada 1664 r. we Lwowie w szlacheckiej rodzinie ormiańskiej herbu Odrowąż, jako syn Grzegorza i Anny z d. Jakubowicz. Jego ojcem chrzestnym był arcybiskup ormiański Mikołaj Torosowicz. Z kilkorga rodzeństwa do historii Ormian polskich przeszedł brat, Krzysztof, dyrektor sądów ormiańskich we Lwowie, oraz siostra, Alojza, ksieni benedyktynek ormiańskich.

Idąc za głosem powołania kapłańskiego, Jan Tobiasz wstąpił do Papieskiego Kolegium księży teatynów we Lwowie. W 1689 r. wyświęcony został dla lwowskiej archidiecezji ormiańskokatolickiej. W jej strukturach pełnił szereg ważnych funkcji, w tym m.in. dziekana i oficjała katedralnego. W 1709 r. został wikariuszem generalnym arcybiskupa Wartana Hunaniana, a w 1713 r. biskupem - koadiutorem z prawem następstwa. Arcybiskupem ormiańskim mianowany został w 1715 r. Cztery lata później otrzymał od papieża Klemensa XI tytuł hrabiego i prałata domowego.

Powierzoną archidiecezją zarządzał bardzo energicznie. Przeprowadził wizytacje parafii ormiańskich w Polsce w 1717 r. i w Mołdawii w 1729 r. Zatwierdził w 1715 r. Bractwo Niepokalanego Poczęcia NMPanny we Lwowie, zreformował w 1728 r. rytuał ormiański. W latach 1741 - 1745 odbudował po pożarze zniszczone Papieskie Kolegium księży teatynów, a w latach 1748 - 1750 spaloną katedrę lwowską. Odprawił w 1739 r. tzw. drugie prymicje, czyli mszę św. z okazji 50-lecia święceń kapłańskich. Częściowo sparaliżowany w 1744 r. nadal pełnił posługę biskupią.

Zmarł 22 grudnia 1751 r. we Lwowie w wieku 87 lat. W testamencie znaczne kwoty zapisał na cele charytatywne. Pochowany został w podziemiach katedry; jego pogrzeb prowadził łaciński metropolita lwowski Mikołaj Wyżycki, a kazanie żałobne głosił ks. Jakub Tumanowicz /1714 - 1798/, późniejszy arcybiskup ormiański. Portret zmarłego, pędzla Eustachego Bielawskiego, znajduje się we Lwowskiej Galerii Obrazów.